Ideja Balkanske federacije je
jedna od osnovnih ideja socijaldemokratskog pokreta Balkana do 1918 godine.
U prvom periodu, dok nisu obrazovane socijaldemokratske partije, do kraja
XIX veka, ideja je dobijala konkretan drzavnopravni smisao (Hristo Botev,
Vasil Levski, Svetozar Markovic, Vasa Pelagic i drugi), dok posle osnivanja
partija krajem XIX veka i pocetkom XX veka ideja uglavnom dobija antiratni
smisao. Najzastupljenija je kod srpskog i bugarskog socijldemokratskog
pokreta, redje kod rumunskog, grckog, makedonskog i bosanskohercegovackog
socijaldemokratskog pokreta, a sasvim retko kod hrvatskog i slovenackog
socijaldemokratskog pokreta. Prema njoj se socijaldemokratski pokret odnosio
u zavisnosti da li je delovao u okviru dve imperije na Balkanu (Turske
i Austrougarske) ili je delovao u nezavisnim drzavama (Srbiji, Rumuniji,
Bugarskoj i Grckoj). Ideja Balkanske federacije je najvise kod socijaldemokratskog
pokreta Balkana bila izrazena tokom odrzavanja Beogradske konferencije
socijaldemokratskih partija Balkana januara 1910. godine, i narednih nekoliko
godina. Tokom Prvog svetskog rata (1914-1918. godine) ideja se nije ostvarila
jer su se politicke snage na Balkanu orjentisale ka nacionalnim drzavama
a ne Balkanskoj integraciji, a pogotovu ne Balkanskoj federaciji.
KLJUCNE RECI:
Balkan, federacija, konfederacija,
socijaldemokratija, Druga Internacionala.
prikaz
knjige
©
Copyright ZADUZBINA ANDREJEVIC, 1998
Andrejevic